Ik hoor afgelopen twee weken verschillende ondernemers die blij zijn dat we weer ‘terug kunnen naar normaal’. Ze geven aan dat ze iedereen weer naar kantoor halen en het werkritme weer oppakken zoals het er altijd was. ‘s Ochtends om 8 uur beginnen, ‘s middags rond 5 uur afronden. Iedereen achter zijn of haar bureau, in de houding die we ook voor de lockdown in maart met elkaar kenden. Fijn weer terug naar de normale manier van werken. Want dat thuiswerken “dat was toch niets”.

Maar waarom was dat dan niets? In de kranten staan grote Amerikaanse bedrijven die hun personeel de komende maanden zelf laten bepalen of ze thuis of op kantoor willen werken. Vorige week in het FD een artikel over enkele Nederlandse bedrijven die zelfs overwegen hun kantoor volledig op te heffen. Want waarom allemaal naar 1 plek komen om daar achter een scherm te gaan zitten, in plaats vanuit huis? Of andere plekken te vinden waar je samen kunt komen? En zo zit ik er ook in, al houd ik wel ons kantoor in Aalten, omdat ik het prettig vind dat er een centrale plek is waar je bij elkaar kunt komen als je elkaar wilt spreken.

Thuiswerken als basis voorwaarde

Mijn team mag in ieder geval tot 1 september zelf bepalen hoe vaak ze thuis werken en ik overweeg sterk om dit daarna voor onbepaalde tijd te verlengen. Iedereen weet hoeveel uur ze moeten maken, ze houden netjes hun uren op project basis bij en ik zie louter voordelen om het zo flexibel voor hen aan te bieden. Een aantal dagen thuis werken om in alle rust geconcentreerd aan de slag te kunnen, vervolgens een dag op kantoor om te overleggen en we hebben ook een flexibele werkplek bij de Steck in Doetinchem. Ook hier maken een aantal collega’s de komende maanden gebruik van. Even in een andere omgeving, andere mensen ontmoeten en andere energie op doen.

En natuurlijk is er een verschil tussen thuiswerken met of zonder kinderen om je heen. Maar de scholen en opvang gaan morgen weer helemaal open, dus ik zie deze extra druk de komende tijd verder afnemen. En waar het soms toch even wringt, vertrouw ik erop dat collega’s de tijd op een ander moment inhalen. Maakt het zoveel verschil of je een mailtje om 16.00 of om 21.00 uur typt? Ik denk van niet. Ik merk juist dat het ook rust geeft voor mijn team, dat hierdoor de balans van werk en privé beter wordt en het persoonlijk leiderschap van een ieder groter wordt.

Persoonlijk leiderschap

Als je zelf kunt bepalen waar je werkt, betekent het ook dat je zelf nog meer verantwoordelijk bent om je taak goed uit te voeren. Natuurlijk ben je dat ook als je met z’n allen op 1 plek aan het werk bent, maar nu moet je vaak meer moeite doen om de juiste mensen te spreken. Ook is er meer afstemming nodig, want je kunt niet even bij elkaar op het scherm kijken. En heb je iets af waar een ander mee verder moet, ben je er bewust van dat ook de ander tegen deze uitdagingen aan loopt. Persoonlijk leiderschap wordt hierdoor op de proef gesteld en ik merk dat alle collega’s hier (on)bewust meer mee bezig zijn. Het vergt tegelijkertijd ook meer discipline van een ieder.

Groei van persoonlijk leiderschap in je team, betekent ook een andere manier van leidinggeven. Als je niet iedereen in een ruimte kunt zien zitten, moet je meer uitgaan van vertrouwen. Meer durven loslaten en het eigenaarschap van zaken zo laag mogelijk in de organisatie laten liggen. Grote vraag is dan hoe je daar als leider mee omgaat. Hoe stuur je dan mensen aan en hoe zorg je ervoor dat wat ze doen blijft bijdragen aan jouw organisatie? Vragen waar ik zelf al jaren mee stoei en tegelijkertijd zie ik dat hoe meer vertrouwen je geeft aan je team, hoe meer ruimte je hier zelf voor terug krijgt.

Deze tijd waarin we anders hebben moeten werken met elkaar, vind ik dus ook wel een fijne tijd. Het minder hoeven reizen, omdat het taboe op video bellen (“laten we even om tafel gaan, dat is prettiger”) weg is. Het kunnen werken met elkaar op afstand en daardoor de eigen verantwoordelijkheid die iedereen neemt in het samenwerken. Het meer thuis kunnen zijn en daardoor een nog sterkere band met mijn kinderen kunnen opbouwen. Natuurlijk heb ik er ook weer zin in om met een team op kantoor samen te werken, maar ik zou het erg jammer vinden als we afgelopen maanden niet gebruiken als zaadje om leiderschap opnieuw te laten groeien. We hebben nu de kans en volgens mij worden wij er als organisaties alleen maar sterker door.